یکی از همکارم اومده بود از صندوق اداره وام بگیره ،چون می شناختمش و از زندگیش خبر داشتم ازش پرسیدم برا چی وام می گیری؟ گفت: می خوام برا اتاق خوابمون یه تلویزیون بگیرم ...
دیده بودم که خیلی می ناله که من خونه ندارم و چه مشکلات مالی داره و ...
وقتی توی زندگیش بررسی می کردم می دیدم که خرید هایی مثل تلویزیون برای اتاق خوابش زیاد داره مثلا هر سال عوض کردن مبلمان خونه و پرده خونه و یا فرش خونه ...( به نقل از برادرم)
وقتی بررسی کنیم می بینیم که افراد زیادی توی جامعه هستند که مبتلا به هزینه های اینجور هستند و همیشه هم در حال ناله کردن و حتی چند شغله هستند ولی باز هم نمی تونن جواب گوی اینگونه خرج ها باشن برام دوتا سوال پیش اومده:
1. منشأ این تجمل گرایی ها چیه؟
2. مرد خونه چقدر وظیفه به تامین اینگونه هزینه هاست؟ واینکه وظایف مرد خونه چیه؟
سوال اول رو جواب بدم بقیه می مونه برای بعد
یه علتش چشم هم چشمیه یعنی بعضی ها برای خودشون زندگی نمی کنن بلکه برای دیگران زندگی می کنن یعنی؛ نگاهشون به زبون مردمه و نگاهشون به خونه های دیگرانه و با اون برنامه ریزی می کنن نه با درآمدشون و ملاک زندگی دیگران هستش
و علت دیگه اش هم اینه که اعتماد به نفس ندارن بلکه منتظر هستند که دیگران براشون تصمیم بگیرن و دیگران رو الکی زندگی خودشون قرار می دن و خودشون نمی تونن برای زندگی خودشون تصمیم بگیرن بلکه خود باخته هستند و این بیشترریشه تربیتی داره و می تونه فرهنگ اجتماعی هم باشه
و از همه مهمتر نداشتن فرهنگ قناعت موجب میشه که بسیاری از مشکلات در زندگی اتفاق بیافته که همیشه مرد خونه در استرس زندگی کنه که بدهی هاش رو بده و خوندن این روایت از آقا امیرالمومنین علیه السلام در تفسیر آیه 97 نحل قابل تامله

 مَن عمل صالحاً من ذکرٍ او اُنثی و هو مومنَ فلنحییَّهُ حیاهً طیبه هر مرد و زن با ایمانی که کار نیکی انجام دهد او را زندگی پاکیزه خواهیم بخشید.
از حضرت علی علیه السلام پرسیدند که منظور خداوند از حیاه طیبه چیست فرمودند : هی القناعهِ.(زندگی همراه با قناعت)