حدود 6 سال پیش رفتم توی بوستان کتاب قم، تا یه کتاب تربیتی بخرم کتاب های زیادی رو دیدم ولی یه کتاب نگاه من رو به خودش جلب کرد که عنوانش بود « تربیت» و نویسنده اون هم ابراهیم امینی هستش، اون کتاب رو خریدم و یه روایت تربیتی جالبی از امیرالمومنین علیه السلام در صفحه 105 نقل کرده اند قبل از گفتن حدیث به خاطره ایی از دوستان توجه کنید
دیروز یه جلسه مهمی داشتیم یکی از دوستان گفت برای اولین بار دیروز نذر کردم که مهمونمون از خونه زود بره و خدا رو شکر که زود رفتن
من پرسیدم چرا؟
گفت: یه رفیقی دارم چندین سال بود که ندیده بودمش چند روز قبل به خونه ما اومده بودند، دوتا بچه کوچیک داشت که یکیش حدودا 5 یا 6 ساله بود که همه چیز خونه ما رو بهم ریخت و به تمام جاهای خصوصی خونه ما هم سرک کشید به نحوی که مجبور شدم خیلی از جاها رو قفل کنم و از این حرص می خوردم که پدرش این بی ادبی های بچه رو می دید ولی هیچی نمی گفت، من که دیگه به تنگ اومده بودم و دیگه تحملم تموم شده بود نذر کردم بلکه خدا بهم لطفی بکنه و به سر اینها بندازه که زود برن ...
در حالی که رفیقم داشت صحبت می کرد به یاد این روایت امیرالمومنین علی علیه السلام افتادم که می فرمایند: هر کس ادب بر او تحمیل شود، بدی هایش کم می شود
پدر و مادر عزیز؛ اگه یه مقدار برای با ادب بودن بچه هامون سخت بگیریم اشکال نداره ، بلکه می تونیم بهترین ارث رو برای بچه هامون به جا بذاریم و این ادب بچه ها و کم شدن بدی های بچه هامون بهترین زینت و بهترین افتخاری برای ماست.