فرزندان آدم (علیه السلام) و تربیت

بسم الله الرحمن الرحیم
توی دبیرستان حضرت معصومه علیها السلام دختر خانمی پرسیدن چرا بعضی از دخترها تا دوران جوانیش دختران با حجاب و با حیایی هستند، به محض خروجشون از این شهر و مهاجرتشون به تهران می بینیم وضعیت حجابشون عوض میشه مگه شما نمی گید: اگه بچه ها در دوران کودکی به ثبات فکری و اعتقادی برسند در دوران نوجوانی و جوانی راحت با دینداری خودشون کنار میاند و در نماز خوندنشون و کلا در دینداریشون محکمتر خواهند بود؟من از این دختر خانم پرسیدم که؛ اگه به دختر خانمی بگن که دستور خداوند اینه که شما با حجاب باشید و با اینکه به دختر خانمی گفته بشه که اینجور پوشش توی نگاه مردم بد و زشته و با حجاب باش تا مردم نگن این دختر مشکل داره و اینکه اگه با حجاب نباشی مردم پشت سرت حرف در میارن و ...؛ آیا این دو نگاه به حجاب مثل هم هستند؟ اینکه یکی توی ذهنش محور با حجاب بودنش خدا باشه و یکی توی ذهنش محور با حجاب بودنش نگاه مردم باشه آیا مثل هم هستند؟
خیلی مهمه که ما احکام و مسائل دین رو با چه محوریتی وارد ذهن فرزندانمون بکنیم و اگه بتونیم فرزندانمون رو خدا محور تربیت کنیم بچه های ما مسیر زندگیشون رو هرگز گم نمی کنند چون خدا محور فکریشون هست و در پذیرش احکام و مسائل دین هرگز نمی گه بین مردم چی رسم هست و یا اینکه چی رسم و مد نیست؟
اگه دینداری مردم زمان امام حسین علیه السلام خدا محوری بود هرگز این همه آدم در مقابل ولی خدا نمی ایستاد و الان هم اگه خدا را محور افکارمون قرار بدیم توی انتخابات در پیش رو می تونیم بهترین تصمیم رو بگیریم در حالی که بعضی از افراد رأیشون برای کسی هستش که از گروه خودشون باشه یا اینکه همشهریشون باشه و ... اینها محور فکر خودشون و گروهشون و ... و همه چیز هست الا خدا.
توی این وبلاگ همراه دوستان برای آرامش خانواده می نویسم البته با «خدا محوری» نه با « خودم محوری» و نه با «مردم محوری» . ان شاء الله

منبع:

http://aramesh.mihanblog.com/post/1

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و سوم بهمن ۱۳۹۰ ساعت 7:43 توسط عباس حیدریان مقدم |

وقتی که توی جامعه می بینم که بچه های ما مسیر ها رو دارن اشتباه میرن می سوزم، داشتم کتاب« کلیدهای پرورش اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان» رو می خوندم متوجه شدم چون والدین خودشون در مسیر دین ثبات نداشتن نتونستن یک مسیر معینی در اعتقادات بچه ها ایجاد کنند
در حالی که در گذشته خانواده ها ،حتی تحمیلی هم بود فرزندان رو ابتدا در مسیری همراه با ثبات قرار می دادند و اگه خوب دقت بکنیم متوجه خواهیم شد توی زندگی مشترک با تمام مشکلاتی که داشتن کمتر تزلزل توی زندگی مشترکشون بود و طلاق ها هم کمتر بود . ثبات فکری لازمه زندگی هست اونهایی که به راحتی نسبت به عقائدشون کوتاه میان و به راحتی هر عقیده ایی رو می پذیرند اونهایی هستند که نمی تونن خودشون رو مدیریت کنند
شاید بعضی ها بگن این چه ربطی بیان احکام برای کودکان داشت؛ حالا خوب توجه کنین
بسیار دیدم که افراد دارن از مال حرام توی زندگیشون استفاده می کنند و بسیاری از معاملاتی هم که انجام می دهند باطل هستش و وقتی که در مورد پرداخت خمسشون می پرسم می بینم دنبال راهی می گردند که فقط فرار کنند و شاید اصلا دوست ندارن که در مورد اون بحث بشه در حالی که با پولی که خمسش رو ندادند اگه خرید و فروشی صورت بگیره تا زمانی که حاکم شرع اجازه نده یک پنجم معامله باطله
می بینیم که به خیلی از مسائل دین عمل می کنند اما توی پرداخت خمس که سهم امام زمانش هم شاملش میشه می لنگه
این لنگیدن از اونجاست که بچه های مقید به مسائل دینی، نماز خوندن رو از پدر و مادر دیدن ، قرآن خوندن، مسجد رفتن، حجاب و... رو از والدین دیدن اما خمس دادن رو ندیدن
چی میشه پدر و مادر بزرگوار:
اولا برید مسئله خمس رو برای خودتون حل بکنید
ثانیا به بچه های کوچیکتون مخصوصا بچه هایی که سواد ریاضی هم دارن دور خودمون جمع بکنیم و بهشون بگیم الان یه فرصت ویژه است چون هر سال این موقع سهم امام زمان رو از اموالم جدا می کنم تا در راه ترویج دین خرج بشه( بلا تشبیه مثل جشن تولد برای بچه هامون که هر سال برگزارش می کنیم)
بعد بیام اقلامی که خمس بهش تعلق می گیره رو بگیم تا بچه ها لیست بکنن بعد به بچه ها بگیم جمع بزنندو ...
اگه قرار یه مسیر درست رو به بچه ها یاد بدیم و در اون راه ثابت قدمشون کنیم لازمه که خودمون محکم پای اعتقاداتمون بایستیم و به بهترین وجه به اونها اهمیت بدیم

کودکان دوست دارند که یک مسیر مشخصی براشون تعیین بشه که در اون مسیر حرکت کنند و دنبال یک نوع ثبات می گردند و این ثبات و مسیر مشخص رو باید والدین برای بچه هاشون مشخص کنند.

برچسب‌ها: آموزش احکام, کودکان, خمس, عقیده کودکان

+ نوشته شده در شنبه بیست و چهارم دی ۱۳۹۰ ساعت 6:47 توسط عباس حیدریان مقدم |

خیلی وقته که دارم برنامه تلویزیونی رو رصد می کنم؛ مخصوصا فیلم ها و سریال ها رو، اونچه که برام عجیبه اینه که چرا فیلم های که درست می کنند در اونها بی صبری بیشتر از صبوری کردن هست مثلا یکی عاشق یکی دیگه میشه اگه به عشقش نرسید ( در مورد عشق هم بعدا می نویسیم) معتاد میشه و یا خودکشی می کنه و یا یکی از نزدیکانش رو از دست می ده زندگیشون بهم میریزه و یا اینکه نا امیدانه زندگی می کنه و با مواجه شدن با مشکلات مالی به سمت حرام خواری میره...

به نظر من صدا و سیمای ما راه رو گم کرده، درسته که اینها واقعیت های موجود توی جامعه است؛ آیا به نظر شما نشون دادن اینها موجب میشه مردم صبور بشن؟ یا اینکه به اونه القاء میشه که تنها راه در مقابل مشکلات ناامیدیه و تنها راه اعتیاده و ... است

آیا بهتر نیست فیلم نامه ایی بنویسند که نشون بده که عده ایی هستند با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند اما در مقابل اونها کمر خم نکردند من دیدم که آدمی نیمی از خونه خودش رو فروخته تا دخترش رو به خونه بخت بفرسته اما مشکلات موجب نشده که به مال حرام آلوده بشه و موجب نشده که به زمین و زمان فحش بده

اگه می خوایم فرزندان صبوری داشته باشیم باید در ذهن آنها به گونه ای تداعی بشه که می شود مشکلات را تحمل کرد و می شود به طرف مشکلات رفت و اونها رو حل کرد

بسیاری از افسردگی به خاطر فرار از مشکلات بوجود میاد در حالی که اگه به اونها تلقین بشه که می تونن مشکلات رو تحمل کنند و می تونند به راحتی با مشکلات کنار بیان و اونها رو حل کنند از این افسردگی ها نجات پیدا می کنند

به نظر می رسه مشکلات دیده میشه اما راه و حل های اون توی برنامه ها اندیشه نمیشه و نشون دادن مشکلات اصلا هنر نیست چون هر روز همه ما با اونها درگیر هستیم

ای کاش برنامه های ما به نحوی ساخته بشن که ارزش ها رو در اذهان تداعی کنن نه ضد ارزش ها رو

برچسب‌ها: تلویزیون, تربیت, صبر, آموزش

+ نوشته شده در یکشنبه هجدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 20:53 توسط عباس حیدریان مقدم |

قبلا یکی از مادران بزرگوار توی یکی از پست ها، نظر و پیشنهاد داده بودند که کتاب های تربیتی معرفی کنیم برای اینکه یه فرصتی ایجاد بشه که هم من براتون کتاب معرفی کنم و هم شما بتونین کتاب معرفی بکنین اینجا رو کلیک کنید

+ نوشته شده در جمعه دوم دی ۱۳۹۰ ساعت 14:35 توسط عباس حیدریان مقدم |

بيش از دو ساله كه توي اين وبلاگ مي نويسم و وبلاگهاي زيادي از مخاطبانم رفتم گاهي مشكلاتي توي مسائل تربيتي فرزندانشون داشتند كه شايد نمي تونستند بپرسند يا اينكه اصلا نمي دونستند چون در وبلاگ نويسي محدوديت ها و معذوريهايي بود نمي شد همه مطالب نوشته بشه و جواب داده بشه يا حتي تبادل نظر بشه براي حل اين مشكل شما رو دعوت مي كنم به انجمن تربيت فرزتد ، بعد از عضو شدن توي سايت مي تونيد هم خودتون تبادل نظر داشته باشين و هم اينكه سوالاتي رو مطرح كنين كه مبتلا به هست ولي از نگاه ما پوشيده مونده

به اميد آنكه به ياري همديگه بتونيم فرزندان خوبي براي جامعه خود تربيت كنيم كه رضايت خدا هم در اون باشه

اينجا رو كليك كنيد

+ نوشته شده در سه شنبه پانزدهم آذر ۱۳۹۰ ساعت 8:11 توسط عباس حیدریان مقدم |

موقعیتی پیش اومده که می تونم یه جای دیگه و بهتر فعالیت بکنم و عذر خواهی می کنم از مادرها و دوستانی که مدتیه نتونستم به وبلاگ هاشون بیام و بسیار متشکرم از کسانی که توی این دو سال با من همراه بودن و با انتقاد و پیشنهادهاشون و تشویق هاشون، من رو به سمت درست نوشتن می بردن و من نمی خواستم برای اونهایی که با نام جعلی برای وبلاگم کامنت میذاشتن ایجاد ناراحتی کنم و بدونن که من اونها رو به زور به این وبلاگ نمی آوردم ، من بر حسب وظیفه ایی که نسبت به هم نوعان خود داشتم می نوشتم و وظیفه ایی که نسبت به دین خدا و نسبت به خون سید الشهدا داشتم می نوشتم امیدوارم محرمی که در پیش دارین براتون سازنده باشه و از امام حسین علیه السلام یاد بگیریم که برای عزت دین خدا باید همه زندگیمون رو فدا کنیم.

شاید باز هم بنویسم اما سایتی بخش تربیتیش رو می نویسم بتون معرفی کنم

1. ذی طوی

2. انجمن تربیت فرزند ذی طوی

+ نوشته شده در شنبه پنجم آذر ۱۳۹۰ ساعت 9:11 توسط عباس حیدریان مقدم |

بسم الله الرحمن الرحیم
بعضی وقت ها می خوایم یه نکته تربیتی رو به بچه مون(کودک و خردسال) تذکر بدیم می بینیم که ما در حال صحبت کردن هستیم اما بچه دنبال بازی گوشیش هست و توجه زیادی به صحبت های ما نمی کنه و این سوال توی ذهن ما ایجاد میشه که چطوری ما با بچه ها حرف بزنیم که توجه کنند؟
روش های مختلفی برای جلب توجه بچه وجود داره که در ضمن یه مثال دو روش رو براتون می گم
همیشه باید برای جلب توجه بچه ها ایجاد انگیزه کرد تا گفته های ما رو بهتر بگیرن.
دست بچه هام رو گرفتم بردمشون به یه فروشگاه لباس(برای بچه ها این سوال ایجاد شد الان چه وقت لباس خریدنه) بعد به فروشنده گفتم: یه لباس مشکی اندازه این دوتا خانم کوچولو بیار؛ فاطمه( 6 ساله) پرسید: بابا چرا مشکی؟ من می خوام رنگ دیگه ایی انتخاب کنم - معصومه خانم ( 3 ساله) داره همه این برنامه ها رو رصد می کنه - به فاطمه گفتم اجازه بده لباس مشکی براتون بخرم بعد در مورد چرایی اون صحبت می کنیم

لباس خریدیم و فاطمه که خیلی کنجکاو شده بود؛ دوباره توی ماشین پرسید: نگفتی چرا؟
اونجا بود که مادرش بهش گفت: چند روز دیگه محرم میاد و این لباس ها رو برا محرمتون خریدیم، سوال بعدی رو هم پرسید: چرا توی محرم مشکی می پوشیم؛ که من از شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش براش توضیح دادم و گفتم که ما برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کنیم و لباس مشکی هم نشانه عزاداریه و یه سری توضیحات بیشتر و بهتر، که اینجا مجالش نیست
بردن بچه ها به فروشگاه ابهام داشت و ایجاد سوال کرد و خودش اومد تا از محرم و امام حسین علیه السلام بدونه و می تونستم خودم با سوال ازش بپرسم: می دونی چرا توی محرم همه مشکی می پوشن؟ و بعد هم جوابش رو بهش بدم
براتون دو روش برای جلب توجه بچه ها گفتیم: 1. ابهام 2. سوال
راستی این رو هم بگم که هرچه ما نسبت به مسائل دین پایبندتر باشیم بچه ها الگو گیریشون نسبت به دینداری بهتر خواهد بود و هرچه خودمون سهل انگار باشیم سهل انگاری بچه ها بیشتر خواهد بود.

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و پنجم آبان ۱۳۹۰ ساعت 0:0 توسط عباس حیدریان مقدم |

بسم الله الرحمن الرحیم

دو شب قبل وارد یه جلسه شدیم که با حضور یکی از مسئولین شهرستان در مورد مشکلات منطقه مون بحث بشه یکی از مشکلاتی که مطرح شد برخی از گناهان و جرم هایی بود که توی منطقه اتفاق می افتاد وقتی به پاسخ های مسئول مربوطه رسیدیم دیدم اصلا از این صحبت نکرد که فلان کار گناه هست و یا اینکه رفتار اهل بیت علیهم السلام در مقابل گناه چی هست؟ اصلا دیدم خدا توی بحث ها نبود دیدم اسلام توی بحث ها نبود و در آخر گفت: این بر می گرده به تربیت دینی!

اونچه که مایه تعجب بنده شد این بود که یه مسئول نمی تونست معیارهای الهی و معیارهای دولتی رو کنار هم بذاره و متوجه شدم که این ثمره تحصیلات دانشگاهیه البته در علوم انسانی، که نتیجه ی اون میشه زندگی کردن بدون خدا و این افکار به فرزندانمون هم القا میشه و فرزندانمون هم با این رشته های تحصیلی با منابع غربی تحصیل خواهند کرد و در آینده هم یک زندگی منهای الله و یک زندگی منهای اسلام خواهند داشت

واقعا جایگاه الله توی زندگی شخصی ما کجاست؟ همون خدایی که گفته من از رگ گردن به شما نزدیکترم ما چقدر اون رو به خودمون نزدیک می بینیم؟ اصلا اون رو می بینیم یا نه؟

یکی از عوامل فراموش شدن خدا فضای جامعه است و به قولی؛ جایگاه اجتماعی الله هستش، شما از امروز که پا به عرصه اجتماع گذاشتین چقدر محیط اطرافتون شما رو به یاد خداتون انداخت وقتی که خدا فراموش میشه باید مشکلات بیاند تا ما خدا رو یاد کنیم.

همه مسئولین ما بدونند و همه کارمندان ما بدونند که توی کشوری زندگی می کنیم که تقریبا همه مسلمان هستیم اگر درست رفتار کردند نمود زیبا از اسلام و خدا رو به مردم داشته اند و اگه نادرست رفتار کردند بدبینی به اسلام و خدا پیش خواهد اومد چون این رفتار از یه شخص مسلمان سرزده.

وقتی پدر توی خونه میشینه و شروع می کنه از مسلمانی و نا مسلمانی برخی از کارمندان و عاملان دولتی صحبت می کنه و بدی مسلمون ها رو می گه نگاه بچه به سمت بد بینی اصل اسلام میره نه به سمت نا مسلمانی ما ، و نمی فهمه که ما نتونستیم به خوبی به اسلام عمل کنیم بلکه فکر می کنه اسلام نادرسته و همه کسانی که در این امر دخیل هستند فردای قیامت باید نسبت به بی خدایی و بی دینی این بچه ها پاسخگو باشند.

توی روایات داریم «یکی از مهمترین ویژگیهای دوست اونه که با دیدنش تو رو به یاد خدا بندازه» و حالا ببینیم که فضای خونه رو به گونه ایی کردیم که بچه هامون به یاد خدا بیافتند ، من و شما اعضای این جامعه هستیم چقدر تلاش کردیم که چنین فضایی در جامعه ایجاد بشه؟

+ نوشته شده در یکشنبه پانزدهم آبان ۱۳۹۰ ساعت 7:42 توسط عباس حیدریان مقدم |

بسم الله الرحمن الرحیم

یه ماشین نو، وارد خونه ی ما میشه اولا سعی می کنیم که این ماشین رو بیرون پارکش نکنیم بلکه توی پارکینگ پارک بشه و خدا نکنه که یادمون بره و حواسمون نباشه و چند لحظه ماشین رو در خونه بذاریمش بعد که بیرون اومدیم یه نگاه به دور و برش میندازیم یه دفعه متوجه میشیم که یه خط ناقابل رو ماشین انداختن، اون موقع شروع می کنیم به دنبال صاحب خط بگردیم تا خسارت ماشین رو ازش بگیریم یه دفعه متوجه میشیم که بچه ی خودمون این خطا رو انجام داده ؛ تازه اول ماجراست که تا چندین هفته به خاطر یه خط و ضرر مالی نه چندان زیاد، شروع می کنیم به سرزنش کردن و هی بچه رو با بچه های دیگران مقایسه کردن که ؛ بچه فلانی چه جوریه و تو هم فقط خطاطی روی ماشین بلدی و ...
توی زندگی ما از این نمونه خط ها خیلی زیاد هست اما خیلی ها نمی بینن شاید بشه گفت غالبا نمی بینند و یه خطی که روی وسایل ما می افته اینقدر ما رو بهم می ریزه اما خط های که داره هر روز روی مغز سالم و پاک بچه ها مون می افته اولا اصلا نمی بینیم و بعضی موقع نمی دونیم که این ها خط هایی هست که از قیمت بچه مون کم می کنه وقتی که روی ماشین خط بیافته این خط قابل جبرانه و میشه یه مقدار کار کرد و با پول قضیه رو حل کرد اما والدین با سرزنش کردن خط هایی روی مغز و شخصیت بچه می اندازن که قابل جبران نیست...
اصلا بسیاری از خانواده ها وسایلی رو وارد منزل می کنند که روزانه هزاران ...

بقیه رو در ادامه مطلب بخونید